नातेवाईक टोमणे मारतात? मग हे वाचा! नातेवाईक चिडवतात, त्रास देतात तेव्हा कधीतरी ‘हा’ उपाय करून पहा!

एकमेकांची काळजी घेणारे चांगले, समजूतदार नातेवाईक तुमच्या आयुष्यात मिळणं ही खरंच भाग्याची गोष्ट आहे. बहुतेक वेळा आपले जवळचे नातेवाईक आपली काळजी असतात, परंतु काही लोकांसाठी तसे नसते. आता अशा प्रकारे बघितले तर मत्सर, स्पर्धा, मत्सर, द्वेष, क्रोध, ही मानवी स्वभावाची सामान्य लक्षणे आहेत. आपल्या सर्वांमध्ये काही प्रमाणात हे गुण आहेत.

मात्र, जेव्हा त्याचे प्रमाण एका विशिष्ट मर्यादेपेक्षा जास्त होते, तेव्हा तो चिंतेचा विषय बनतो. जर तुमचे नातेवाईक मत्सर किंवा मत्सर करत असतील तर तुम्ही सावधगिरी बाळगली पाहिजे. जर तुमचे नातेवाईक तुमची तुलना करत असतील आणि टोमणे मारत असतील, तर तुम्ही त्यांना तुच्छ उत्तर देऊन किंवा त्यांचे शब्द अनाठायीपणे गिळून तुमची भावनिक कोंडी सोडवता आली पाहिजे.

मुलं खूप अभ्यासू आणि हुशार असतात. तथापि, त्याची मोठी बहीण श्रीमंत होती. मोठा बंगला, मोठमोठ्या गाड्या, परदेशी सहली, हे वेड होते. मोठ्या बहिणीचा नवरा नेहमी आपली संपत्ती दाखवायचा. एकदा मोठी बहीण कविताकडे राहायला आली. घरात एसी नाही, छोटी गाडी जुनी आहे, स्वयंपाक करायला बाई नाही, या गोष्टींवरून वडिलांचा नवरा टोमणे मारत होता.

योग्य वेळी योग्य ‘गुंतवणूक’ करून पैसा वाढवण्याचा सल्ला देत होते. सारंग दुखावला जाईल म्हणून कविता विषय बदलत होती, पण तिचा भाऊ पुन्हा पुन्हा तेच सांगत होता. कविता हे सहन करू शकली नाही आणि म्हणाली, “माझा एकनिष्ठ पती माझा सर्वात मोठा रत्न आहे आणि माझी सर्वात प्रतिभावान मुले ही माझी संपत्ती आहे!” 40 लाख गाड्यांमधून फिरणार्‍या जंकांची जर कोणाला काळजी असेल तर त्याने खरोखर श्रीमंत कोण आहे हे तपासले पाहिजे.

आपली सर्व गुंतवणूक सुसंस्कृत मुले निर्माण करण्यात आहे. पैसा म्हणजे काय, आज नाही तर उद्या. असे म्हणत त्यांनी बोलणाऱ्याचे तोंड बंद केले.

संजना ( नाव बदललं आहे) ‘सी.ए.’च्या परीक्षेची तयारी करत होती. परीक्षा कठीण असल्यानं कुठल्याही कौटुंबिक समारंभात फारशी सहभागी न होता ती अभ्यासात मग्न असायची . तिच्या मामेबहीणीच्या- मीनलच्या लग्नात तिला इच्छा असूनही आठ दिवस आधी जाता आलं नाही, कारण परीक्षा होती. पेपर देऊन ती वेळेवर लग्नाला गेली. तिच्या मामींना तिचं हे असं वेळेवर येणं आवडलं नाही .

त्या म्हणाल्या, “बहिणीच्या लग्नापेक्षा तुम्हाला तुमच्या परीक्षांचं पडलेलं असतं. बघू आता किती मार्क पडतात ते !” संजना म्हणाली, “ती परीक्षा खरंच खूप अवघड असते. पहिल्या प्रयत्नात जमेलच असं नाही. पण मी पूर्ण जीव तोडून अभ्यास केला होता.” मामी म्हणाली, “इतकी अवघड परीक्षा द्यायचीच कशाला? तू मीनलच्या लग्नाची जबाबदारी टाळून परीक्षा दिलीस खरी, आता पास नाही झालीस तर?” त्यावर संजना म्हणाली, “मी पुन्हा प्रयत्न करेन.

अपयशाच्या भीतीने परीक्षा देणं बंद करणार आहोत का आपण? मला सांग मामी, कित्येक लग्न अपयशी ठरतात, घटस्फोट होतात. पण म्हणून लग्नच करायचं नाही असं सर्व लोक ठरवतात का? मीनल ताईचं लग्न केलं ना आपण?” हे उदाहरण मात्र मामीला चटकन समजलं आणि तिनं विषय बदलला .

सविताबाईंना दोन नातू झाले आणि मानसीताईंना नात झाली. त्यावरून सविताताई म्हणाल्या, ” वंशाला दिवा लाभायला भाग्य लागतं.” मानसीताई हसत त्यांना म्हणाल्या, “तुमचे आईवडील मात्र फारच भाग्यवान ठरले हो ताई! तुम्ही तिघी बहिणीच, पण तुमच्या कर्तृत्वाने तुम्ही बहिणींनी आईवडिलांचे नाव केले हो. मी तुमचं उदाहरण देत असते नेहमी सगळ्यांना. वंशाचं नाव उज्वल करायला मुलगा काय अन् मुलगी काय सारखंच, हे मी तुमच्याकडूनच शिकले! सविताताईंना त्यांची चूक लगेच लक्षात आली.

हे असं तिथल्या तिथे समोरच्याचं तोंड गप्प करणं जमलं पाहिजे. त्यासाठी आपण समोरच्या व्यक्तीचा अपमान करावा लागतो असं मुुुळीच नाही. काही मंडळी कुजकट बोलून आपल्याला टोचण्यात आनंद मिळवतात आणि आपण निमूटपणे ऐकत बसलो, तर मनात त्याचा सल राहतो. शाब्दिक टोले हसत हसत परतावून लावले, की आपल्या मनावर ओझं राहात नाही! कधीतरी करून बघा!